ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ!

Αυτός ο χώρος είναι αφιερωμένος σε όλους τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του 21ου, 22ου, 12ου,4ου, 2ου Εσπερινού Γυμνασίου, 1ου ΕΠΑΛ, 6ου ΕΠΑΛ, , 2ου Λυκείου Πατρών, του Γυμνασίου και Λυκείου Κλειτορίας , του Γυμνασίου Ψωφίδας, Λακκόπετρας και Σαγαιίκων,του 6ου , του 17ου,του 11ου ,του 18ου Γυμνασίου Πατρών,του Γυμνασίου Λάππα, του 16ου Γυμνασίου Πατρών κκαι από φέτος του 2ου Γυμνασίου Παραλίας και του ΕΠΑΛ Παραλίας!


Αγαπημένοι μου μαθητές και γονείς, εδώ θα ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες που θα πραγματοποιούμε στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών καθώς και για άλλα πολλά θέματα που μας αφορούν.

Η Θεολόγος σας
Σταυρούλα Ζευγαρά















Σελίδες

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

κέρασμα

Ο Θεός είναι σαν μαύρη τρύπα απ’αυτές που υπάρχουν στο σύμπαν. Δεν βλέπεται, διαπιστώνεται. Έχει τόσο ισχυρό βαρύτικο πεδίο που τους πάντες προσελκύει, χωρίς όμως να φαίνεται. Αυτό που αναδίδει δεν είναι η ταυτότητα Του, αλλά η δυνατότητά μας να Τον διαπιστώνουμε για να Τον πιστεύουμε. Είναι ευγενής ο Θεός. Κρύβεται γι’αυτο πρέπει να Τον ψάξουμε. Η αγάπη Του υποτάσσεται στο αυτεξούσιο μας γι’αυτο πρέπει να Τον διεκδικήσουμε. Είναι πολύ πολύς και πολύ άγνωστος γι’αυτο πρέπει να τον τολμήσουμε….
(Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος)

Χωρίς τον πόνο, την αδικία, το σταυρό και τη δοκιμασία, θα υπήρχε αρετη αλλα όχι αγιότητα, θα υπήρχε ανθρώπινο κατόρθωμα αλλα όχι θεϊκή παρέμβαση. Ο πόνος είναι άγιος, γιατί κρύβει την ταπείνωση του αγίου Θεού και αγιάζει.
(Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος)

Θες να νοιώσεις ανείπωτη χαρά που να κλαις και να λες “σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που με παρέβλεψες και δεν μου έδωσες ανάλογα με τις αμαρτίες μου αλλά μου δίνεις τόση χαρά” ; Θες να δεις το Χριστό και την Παναγία; Θες να δεις τον παράδεισο από τούτο τον κόσμο; Λέγε την ευχή και θα’ ρθει μια μέρα που μόνο την ευχή θα λες.
(Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης)


Πολλοι αγαπουν να αναγιγνωσκουν σοβαρα βιβλια, και τουτον ειναι καλόν, αλλ’ ανωτερα παντων ειναι η προσευχη (Αγιος Σιλουανός ο Αθωνιτης)

Δεν υπάρχει ωραιότερον έργο από του να παίρνει κανείς τις αλήθειες του Θεού και να τις σκορπά στις ψυχές των ανθρώπων.
(Μπετόβεν)

Τώ συνδέσμω τής αγάπης, συνδεόμενοι οι Απόστολοι, τώ δεσπόζοντι τών όλων, εαυτούς Χριστώ, αναθέμενοι, ωραίους πόδας εξαπενίζοντο, ευαγγελιζόμενοι πάσιν ειρήνην.
(Ωδή Ε -Ο Ειρμός - Ορθρος Μ. Πέμπτης)


Να είμαστε ζηλωτές. Ζηλωτής είναι εκείνος που αγαπάει ολόψυχα τον Χριστό και στο όνομά Του διακονεί τον άνθρωπο. Αγάπη στον Θεό και στους ανθρώπους, αυτό είναι ζευγάρι, δεν χωρίζει. Πάθος, πόθος, δάκρυα, με κατάνυξη, όχι σκόπιμα. Όλα από καρδιά.
(Γέρων Πορφύριος)

Χωρίς τον πόνο, την αδικία, το σταυρό και τη δοκιμασία, θα υπήρχε αρετη αλλα όχι αγιότητα, θα υπήρχε ανθρώπινο κατόρθωμα αλλα όχι θεϊκή παρέμβαση. Ο πόνος είναι άγιος, γιατί κρύβει την ταπείνωση του αγίου Θεού και αγιάζει...
(Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος)

Ο Αθεϊσμός, ο αληθινός υπαρξιακός αθεϊσμός πού σιγοκαίει παρέα με το μίσος για έναν κατά τα φαινόμενα άδικο ή αγνώμονα Θεό, είναι μια πνευματική κατάσταση. Πρόκειται για προσπάθεια αντιμετώπισης του αληθινού Θεού, του Οποίου οι τρόποι είναι τόσο ανεξήγητοι ακόμη και για τους πλέον πιστούς ανθρώπους. Είναι, δε, γνωστό ότι συνήθως καταλήγει στη θέασή Του, αφού ο άθεος στην πραγματικότητα αναζητεί το Θεό. Στις ψυχές αυτών των ανθρώπων εργάζεται η Θεία Χάρις… .
(π.Σεραφείμ Ρόουζ)

Η αγάπη να είναι μόνο εν Χριστώ. Για να ωφελήσεις τους άλλους, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού. Αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου. Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. Θα έλθει η ώρα του, θα έλθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι΄αυτόν. Με τη σιωπή, την ανοχή και κυρίως με την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά. Ν΄αγωνιζόμαστε να στέλνουμε την αγαθή μας διάθεση.Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη, Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας, όταν κυριεύεται απ΄το κακό. Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι μόνο όταν ο άλλος είναι παρών, αλλά κι όταν δεν είναι. Ν΄αγωνιζόμαστε να στέλνουμε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη ζωή του άλλου, που δεν την εγκρίνουμε, αυτός το καταλαβαίνει και τον απωθούμε. Ενώ αν είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζουμε -όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μη μας βλέπει. Να μην αγανακτούμε μ΄εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθεοι, διώκτες κ.λ.π. Η αγανάκτηση κάνει κακό. Τα λόγια τους, την κακία τους να μισήσουμε, τον άνθρωπο, όμως, που τα είπε να μην τον μισήσουμε, ούτε ν΄αγανακτήσουμε εναντίον του. Να προσευχηθούμε γι΄αυτόν. Ο χριστιανός έχει αγάπη και ευγένεια και φέρεται ανάλογα.
(Γέρων Πορφύριος)

Η κοινή αντίληψη για τη νηστεία δείχνει μια ριζική ακατανοησία του πράγματος. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αυτή καθαυτή η νηστεία σαν αποφυγή από μέρους μας αυτής ή εκείνης της τροφής ή σαν αποστέρηση του εαυτού μας από αυτό ή εκείνο το φαγητό για σκοπούς τιμωρίας. Η νηστεία δεν είναι παρά μόνο μια δοκιμασμένη μέθοδος για να πετύχουμε τα αναγκαία αποτελέσματα, όπως, μέσω εξάντλησης του σώματος, να επιτύχουμε εκλέπτυνση των μυστικών πνευματικών ικανοτήτων μας, που συσκοτίστηκαν από το γεγονός ότι φέρουμε σάρκα, και έτσι να διευκολύνουμε την προσέγγιση μας στον Θεό. Όπως στη νάρκωση, τη μέθη και τον ύπνο, έτσι και στη νηστεία ο άνθρωπος φανερώνει τον εαυτό του έτσι άλλοι εκδηλώνουν τις πιο ψηλές πνευματικές ικανότητες κι άλλοι γίνονται μόνο νευρικοί και θυμώδεις. Η νηστεία αποκαλύπτει την αληθινή ουσία του ανθρώπου.
(π. Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ)

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Χριστιανικά σύμβολα και Αυστραλία, Ελλάδα;

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ KEVIN RUD ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΜΑΪΟ


«Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό.
Αυτό δεν είναι κάποιο Χριστιανικό, ακροδεξιό, πολιτικό κίνημα, αλλά γεγονός: Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, με Χριστιανικές αρχές, ίδρυσαν αυτή τη χώρα, και αυτό είναι καθαρά καταγεγραμμένο. Αρμόζει, λοιπόν, να το δείχνουμε πάνω στους τοίχους των σχολείων μας.
Αν ο Θεός μας σας προσβάλλει, σας προτείνω να βρείτε άλλο μέρος του κόσμου για να ζήσετε, διότι εμάς ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας. Θα δεχτούμε αυτά που πιστεύετε, χωρίς ερωτήσεις. Αυτό που ζητάμε είναι να δεχτείτε κι εσείς αυτό που πιστεύουμε εμείς, και να ζήσετε μαζί μας με αρμονία, χαρά και ειρήνη.
Αυτή είναι η δική μας χώρα, η δική μας γη και ο δικός μας τρόπος ζωής, και θα σας προσφέρουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε κι εσείς.
Όμως, μόλις χορτάσετε να παραπονιέστε, να γκρινιάζετε και να μουρμουρίζετε για τη σημαία μας, τον όρκο πίστης στη χώρα μας που δίνετε όταν παίρνετε την υπηκοότητα, τα χριστιανικά μας πιστεύω, τον τρόπο ζωής μας, τότε σας ενθαρρύνω να εκμεταλλευτείτε μια άλλη μεγάλη ελευθερία της Αυστραλίας:
Το δικαίωμα να φύγετε!
Αν δεν είσαστε ευχαριστημένοι, τότε φύγετε!
Δε σας φέραμε εδώ με το ζόρι.
Εσείς διαλέξατε να έρθετε.
Οπότε, δεχτείτε τη χώρα που εσείς διαλέξατε!»

Θρησκευτικά και αλλαγές στο Λύκειο

14-09-10 Στην εκπομπή "Κοινωνία ώρα Mega" from Anna Diamantopoulou on Vimeo.




Αλλαγές από την επόμενη σχολική χρονιά προανήγγειλε η Υπουργός Παιδείας σήμερα στην εκπομπή "Κοινωνία ώρα Mega". Το σχετικό Δελτίο Τύπου που εξέδωσε το Υπουργείο Παιδείας αναφέρει:
ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ
Άννα Διαμαντοπούλου: Από του χρόνου η Α’ Λυκείου θα έχει καινούργιο πρόγραμμα. Τα παιδιά που θα πάνε του χρόνου στην Α’ Λυκείου, θα φοιτήσουν σε μια Β΄ και Γ΄ Λυκείου τελείως διαφορετική, με πολύ λίγα μαθήματα. Θα έχουν τέσσερα υποχρεωτικά μαθήματα, στα οποία θα κάνουν διπλάσιο αριθμό ωρών στο σχολείο. Θα έχουν λίγα μαθήματα επιλογής, στα οποία θα δουλεύουν με εργασίες, όπως και στα βασικά μαθήματα. Θα αλλάξει ο τρόπος αξιολόγησης των μαθητών. Θα υπάρχουν εξετάσεις εσωτερικές στο σχολείο...... Ο βαθμός θα συνδέεται με τα πανεπιστήμια, που θα ορίζουν τα μαθήματα -που απαιτούνται για την εισαγωγή- και τη στάθμιση της βαθμολογίας. Αυτό όμως σημαίνει αλλαγή και στα Πανεπιστήμια. Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που συζητάμε για τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια και στα Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας.
Το μέλλον του μαθήματος των θρησκευτικών (όπως και άλλων μαθημάτων) στο Λύκειο διαγράφεται ζοφερό. Όπως όλα δείχνουν, αν προχωρήσουν τα σχέδια της Υπουργού για το Λύκειο, το υποχρεωτικό μάθημα των Θρησκευτικών θα μετατραπεί σε μάθημα επιλογής. Μια τέτοια αλλαγή θα σηματοδοτήσει και νέα περαιτέρω υποβάθμιση του μαθήματος με αρνητικότατες συνέπειες τόσο για το εργασιακό μέλλον των Θεολόγων όσο και κυρίως για τον χριστιανικό χαρακτήρα της παιδείας μας. Είναι άμεση η ανάγκη έγκαιρης αντίδρασης στα σχέδια του Υπουργείο για το Λύκειο.

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου προς τους εκπαιδευτικούς για την νέα σχολική χρονιά


Πέμπτη, 09 Σεπτέμβριος 2010 Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr 19:56


«Ελάτε να σας δείξω- όσοι αγαπάτε λέξεις ορφανές, κρυμμένες σ’ ερημιές, σε ξεχασμένους τόπους...» . Για αυτές τις ξεχασμένες λέξεις θα ήθελα να μιλήσουμε. Λέξεις, όπως αγάπη, σπουδή, ομορφιά, αδελφός, τις οποίες έκρυψε η αναζήτηση της ευτυχίας.

Είναι αναγκαίο με την τέχνη της αγωγής, που μοιάζει με την τέχνη του σμιλέματος, να φανερώσουμε ουσιαστικά σε μια εποχή που παρουσιάζεται ως καιρός κρίσης ένα διαφορετικό ορίζοντα από εκείνο που μας έμαθε ο πολιτισμός της μοναξιάς. Ένας πολιτισμός που δημιουργεί φθινοπωρινούς ανθρώπους, οι οποίοι το μόνο που γνωρίζουν είναι «να κουβεντιάζουν σαν άγαλμα προς άγαλμα» μεταξύ τους.

Είναι αναγκαίο με την τέχνη της αγωγής να μάθουμε στα παιδιά μας την σπουδαιότητα της αγάπης∙ ο κόσμος στον οποίο ζουν, με αυτόν τον τρόπο θα γίνει περισσότερο φιλόξενος. Την σπουδαιότητα της ομορφιάς και της παρουσίας του άλλου∙ ο ορίζοντας τους θα γίνει λιγότερο γκρίζος, περισσότερο ανθρώπινος.

Έχετε τον πρώτο λόγο σε αυτήν την προσπάθεια. Στον αγώνα αυτό σύμμαχός σας είναι η θεολογία της Εκκλησίας με την πρόταση ζωής που κομίζει. Μια πρόταση ουσιαστικής μεταμόρφωσης του καθημερινού βίου που μεταβάλλει την εργασία σε δημιουργία, την οικονομία σε θεραπαινίδα του ανθρώπου, το εκπαιδευτικό σύστημα σε παιδεία, την πολιτική σε διακονία.

1. Δ. Κοσμόπουλος, «Τέσσερα ποιήματα», περιοδ. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Ιανουάριος 2009, σ. 5.
2. Κ. Δημουλά «Ορισμοί».

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Βίντεο-αφιέρωμα στον βίο του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου






Γέρων Πορφύριος (video)
Το βίντεο- αφιέρωμα στον βίο του Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, ενός από τους πιο δημοφιλείς συγχρόνους Οσίους της εποχής μας, είναι όντως πολύ συγκινητικό αφού μας μεταφέρει πολύ κοντά στον Όσιο Πατέρα μέσω των πολλών ηχητικών ντοκουμέντων. Η έκδοση του παρόντος έγινε από την Ι. Μ. Βεροίας και συγκεκριμένα από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Παλαμά Κυριλλίδη, Καθηγούμενο Ι. Μ. Θεοτόκου Καλλίπετρας.Ας έχουμε την ευχή του Οσίου Γέροντος Πορφυρίου!
Πηγή : www.impantokratoros.gr

www.agiazoni.gr

Τα τελευταία λόγια




Herbert Broome, (my dad) died of cancer within hours after this video was made. These are his last words. A message he had from God that he wanted to send to the world before he died, I am keeping my promise that I would get his message out.

Ταπεινοφροσύνη, Πατήρ Θαδδαίος

Η Επαφή με τους κεκοιμημένους, Πατήρ Θαδδαίος




π.Θαδδαίος ο πνευματικός των Σέρβων.
O πατήρ Θαδδαίος γεννήθηκε το 1914. Όταν έκλεισε τα 18 πήγε σε μοναστήρι. Η επιθυμία του ήταν να υποβάλλει τον εαυτό του σε πολύ σκληρούς κανόνες της μοναχικής ζωής. Γι αυτό το λόγο πήγε στο μοναδικό Ρώσικο μοναστήρι στη Σερβία, στο μοναστήρι Μιλίκοβο δίπλα στο Σβιλαΐνατς. Από το 1928 οι περισσότεροι από την αδελφότητα του μοναστηριού ήταν Ρώσοι μοναχοί από την έρημο της Όπτινα, οι οποίοι ξέφυγαν από την κομμουνιστική εξορία στη Ρωσία.

Στην αρχή της δεκαετίας του ΄50, το Μιλίκοβο γίνεται γυναικείο μοναστήρι. Ο πατήρ Θαδδαίος έμενε στα μοναστήρια Γόρνιακ και Τούμαν και μετά πήγε στο Κόσσοβο και σε Μετόχια. Ήταν ο ηγούμενος του Πατριαρχείου της Πέκης και μετά ο ηγούμενος στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα. Στο μοναστήρι Βιτόβνιτσα ο πατήρ Θαδδαίος γίνεται ένας από τους πιο γνωστούς πνευματικούς στη Σερβία. Πολλοί θέλουν να τον συναντήσουν, να εξομολογηθούν, να μιλήσουν για λίγο μαζί του, να πάρουν την ευχή του. Για τον πατέρα Θαδδαίο μιλάνε πολλοί πιστοί οι οποίοι ένιωσαν την πνευματική του δύναμη. Για τον θαυματουργό γέροντα από το Βιτόβνιτσα μιλάνε όλα τα ΜΜΕ στη Σερβία.



Αναπαύθηκε στις 16 Απριλίου και η εξόδιος ακολουθία έγινε 19 Απριλίου 2003

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Αν γνωρίζει κάποιος κάτι, ας βοηθήσει




Αναδημοσίευση από http://www.antinews.gr/?p=58928

Χάσαμε τον παιδικό μας φίλο και ένα από τα καλύτερα παιδιά.Ο Παναγιώτης Βλάχος το απόγευμα του Σαββάτου 21 Αυγούστου 2010 κινούταν με την μοτοσυκλέτα του (BMW R1150 GS χρώματος γκρι) στον δρόμο Πύργου – Κυπαρισσίας στον νομό Ηλείας με κατεύθυνση το Πρασσιδάκι . Αφού πέρασε την διασταύρωση των Κρεστένων (περίπου 20 χιλιόμετρα μετά τον Πύργο) και μετά από 1 περίπου χιλιόμετρο , σε μία αριστερή στροφή εξήλθε του δρόμου και τραυματίστηκε θανάσιμα. Ο αδελφός του τον ακολουθούσε (με αυτοκίνητο) με διαφορά περίπου 5 λεπτών. Φτάνοντας έζησε τραγικές εικόνες μιας και αντίκρισε τον αδελφό του σκοτωμένο. Με δεδομένο την μεγάλη μετακίνηση οχημάτων, λόγω κορύφωσης της επιστροφής από διακοπές , εκτιμάται ότι υπήρξε τουλάχιστον ένας αυτόπτης μάρτυρας. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες μέχρι αυτήν την στιγμή κανείς δεν έχει καταθέσει. H οικογένεια παρακαλεί θερμά αν κάποιος είδε κάτι ας επικοινωνήσει στο τηλέφωνο
6974 268 200

Ευχαριστώ,

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ


Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ


τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ





Ἦταν νέος μόλις 26 ἐτῶν. Ἕνα παιδί γεμάτο ζωή καί ὑγεία. Σεμνός, πιστός στό Θεό, ὅπως ὅλη του ἡ οἰκογένεια. Τώρα στό μέσον τοῦ Ναοῦ, ἄπνους κατακείμενος. Πάνω ἀπό τό φέρετρό του ἡ μητέρα του, μοῦ θύμιζε ἔτσι λεπτή, ὅπως ἦταν, μέ τά δάκρυα νά αὐλακώνουν τό πρόσωπό της, βουβή μέσα στήν ὀδύνη της, τήν θλιμμένη Παναγιά, τήν δακρυρροοῦσα Μητέρα Ἐκείνου. Καί δίπλα ὁ πατέρας μέ τά ἀδέλφια τοῦ μακαριστοῦ νέου, κατώδυνοι, ὅπως καί ὅλοι οἱ πολυπληθεῖς νέοι, καί οἱ πολλοί ἄλλοι ἀδελφοί πού ἔτρεξαν νά προπέμψουν τόν Γιάννη στήν αἰωνιότητα.

Πάνω ἀπό τήν Ὡραία Πύλη, ἀντίκρυζα ὅλη αὐτή τήν σκηνή καί μέ βαθειά συγκίνηση καί συναισθηματική φόρτιση (μετά δυσκολίας μποροῦσα νά συγκρατήσω τά δάκρυά μου) ἔψαλα τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία μαζί μέ τούς Ἱερεῖς, ἀπό καρδίας δεόμενος, ἀφ’ ἑνός μέν γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ παιδιοῦ πού ἔφυγε ἀπό κοντά μας, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά τήν παραμυθία τῶν γονέων του καί τῶν ἀδελφῶν του.

Στό νοῦ μου περνοῦσαν σάν ἀστραπή οἱ εἰκόνες ἀπό ἄλλες θλιβερές τέτοιες περιπτώσεις. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ περίπτωση τοῦ Παναγιώτη καί ἀκόμα λίγο πρίν, τοῦ ἄλλου Παναγιώτη καί τοῦ Γιώργου καί...

Ἔτρεχε ἡ σκέψη μου, ἡ ψυχή μου καί στά παιδιά πού ἀποχαιρετοῦσαν κάποια ἡμέρα ἕνα φίλο τους, ὅλοι μαζί, μέ λόγια πού ἔκαναν καί τίς πέτρες νά ραγίζουν. Θυμᾶμαι, τήν ὥρα πού ἐψάλαμε τήν Ἀκολουθία, ἕνας νεαρός ἦλθε στήν Ὡραία Πύλη καί μοῦ εἶπε χαμηλόφωνα: Σεβασμιώτατε, θά μᾶς ἀφήσετε στό τέλος νά ἀποχαιρετήσωμε τό φίλο μας; Ναί, τοῦ εἶπα. Στό τέλος, μίλησα παραμυθητικά καί ἔδωσα εὐλογία στό παιδί νά πῇ τά δικά του λόγια. Καί τότε, βρέθηκα – ἀλήθεια αὐτό κάθε φορά πού τό σκέπτομαι μέ συγκλονίζει – βρέθηκα ἀνάμεσα σέ 20 – 30 παιδιά ἀγόρια καί κορίτσια πού κατέλαβαν τά σκαλοπάτια τοῦ σολέα, μπροστά μου, γύρω μου. Ἄρχισε ἕνα παιδί νά μιλάῃ... «Φίλε μας θά σέ θυμόμαστε γιά πάντα... Ξέρομε ὅτι εἶσαι κοντά στό Θεό, πιστεύομε αὐτά πού εἶπε ὁ Δεσπότης....» Ξέσπασε σέ κλάματα –συνέχισε ὁ ἄλλος - ὁ ἑπόμενος... Ἔκλαιαν ὅλοι μαζί. Αἰσθάνθηκα, νά μέ κρατᾶνε ἀπό τό χέρι. Πιάστηκαν ἀπό τό ράσο μου... Προσπαθοῦσαν ὅλοι, νά μέ ἀκουμπήσουν... Θεέ μου, εἶπα, βοήθησέ με νά ἀντέξω τόν πόνο αὐτῶν τῶν παιδιῶν. Αἰσθανόμουν, ὅτι ἄφηναν ἐπάνω μου, ὅ,τι εἶχαν στήν ψυχή τους. Αἰσθάνθηκα τά δάκρυα, νά κυλοῦν στό πρόσωπό μου. Ὅλοι ἔκλαιαν...

Ἀλλά καί ἄλλη συγκλονιστική σκηνή ἦλθε στό μυαλό μου τήν ὥρα πού κήδευα τόν Γιάννη. «...Τρέξε Δέσποτα», ἡ φωνή ἑνός πατέρα, «ἔλα νά κηδεύσῃς τόν Δημήτρη μου. Σκοτώθηκα σέ τροχαῖο...». Ἦλθε ἡ ὥρα, ἔφτασα στήν Ἐκκλησία. Μπῆκα στό Ἱερό καί τότε ἄκουσα... μιά παράξενη μουσική ἀπό κιθάρες...

Ὁ καλός Ἱερεύς ἔτρεξε νά μοῦ πῇ, ὅτι προσπάθησε νά ἐμποδίσῃ τά παιδιά, ἀλλά ἐκεῖνα δέν ὑπήκουσαν. Ἄνοιξα τήν Ὡραία Πύλη καί τότε συγκλονίστηκα μέ τό θέαμα καί ράγισε ἡ ψυχή μου. Πάνω ἀπό τό φέρετρο τοῦ νέου, πληθύς νέων παιδιῶν, - μά καί ὅλος ὁ Ναός καί τά πέριξ αὐτοῦ εἶχαν κατακλυσθῇ ἀπό νέους – μέ κιθάρες, ἔπαιζαν πένθιμο σκοπό τραγουδώντας ὅ,τι τραγουδοῦσαν τά βράδυα πού ἔβγαιναν στήν ἀκροθαλασσιά τῆς Πάτρας καί ὀνειρεύονταν τό μέλλον τους, μέσα ἀπό ἁγνούς καθάριους οὐρανούς μαζί μέ τόν Δημήτρη. Ἔκανε κίνηση ὁ Ἱερεύς νά κατέβῃ, νά τούς σταματήσῃ... Μή... μή... πάτερ μου, τοῦ εἶπα... Μήν πειράξης τά παιδιά... Ἀποχαιρετοῦν μέ τήν δική τους γλῶσσα, τόν δικό τους τρόπο τόν φίλο τους... Ἦτο ἀδύνατον, νά συγκρατήσω τά δάκρυά μου.

Σταμάτησαν, νά τραγουδοῦν τόν πένθιμο σκοπό τους, ὅταν εἶπα «Εὐλογητός ὁ Θεός...». Ὅμως τότε ἦταν ἀδύνατον νά συνεχίσω ἐγώ.... Δέν ξέρω πῶς... ὁ Θεός ἐβοήθησε, νά σταθῶ στά πόδια μου καί νά τελειώσω τήν ἐξόδιο Ὰκολουθία καί νά πῶ δυό λόγια στό τέλος... τά ὁποῖα δέν ἦταν, πιστεύω, τίποτα μπροστά στό ἁγνό, πένθιμο ἀλλά καί ἀναστάσιμο, ἀποχαιρετιστήριο τραγούδι τῶν παιδιῶν, πού τό συνόδευαν μέ τά δάκρυα τῆς ἀγάπης τους, γιά τόν φίλο τους.

Τήν ἄλλη ἡμέρα κάποιοι ἀπ’ αὐτούς ἦλθαν νά μέ δοῦν. «Σ’ εὐχαριστοῦμε, Δέσποτα, γιά ὅ,τι ἔκανες χθές γιά τόν Δημήτρη καί σοῦ ζητᾶμε συγνώμη, γιατί ἀποχαιρετήσαμε τό φίλο μας μέ τό δικό μας τρόπο...». Προσπάθησα νά τούς πῶ, ὅτι αἰσθανόμουν πολύ μικρός μπροστά τους καί νά ψελίσω ἕνα ταπεινό εὐχαριστῶ ἀπό τήν ψυχή μου γιά τήν διδασκαλία πού μοῦ προσέφεραν. Μοῦ φίλησαν τό χέρι μέ πολύ σεβασμό καί ἔφυγαν... ποιός ξέρει γιά ποιούς κόσμους. Ἴσως καλύτερους ἀπό αὐτούς πού εἴμαστε ἐγκλωβισμένοι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι....

· Αὐτά περνοῦσαν ἀπό τό μυαλό μου τήν ὥρα πού ἔβλεπα ὅλη αὐτή τήν σκηνή μέ τό Γιάννη, μιά σκηνή ἐπώδυνη γιά μιά ἀκόμα φορά μπροστά μου...

Δοξολογοῦσα τόν Θεό καί παρακαλοῦσα νά ἀναπαύῃ ὅλα αὐτά τά παιδιά, πού ἔβαψαν μέ τό αἷμα τους, ἄδικα, τήν ἄσφαλτο καί ἔφυγαν πρόωρα – κατά τή δική μας ἀνθρώπινη κρίση - ἀπό κοντά μας. Δέν εἶναι ἕνα καί δυό. Πεντέμισυ χρόνια πού εἶμαι στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, κάθε τόσο καί ἕνα παιδί φεύγει γιά τόν Οὐρανό, ἐξ’ αἰτίας κάποιου τροχαίου ἀτυχήματος.

Παιδί μου – παιδιά μου – πῶς μᾶς ἀφήνετε σέ τόσο πόνο! Πῶς νά παρηγορήσω τούς γονεῖς σας, τά ἀδέλφια σας, πού μέ κοιτᾶνε στά μάτια... Ἀλήθεια ποτέ μου δέν μπορῶ, νά ξεχάσω αὐτό τό πονεμένο βλέμμα τῶν μανάδων, πού ἔχουν χάσει τό παιδί τους. Διαπερνᾶ τά σωθικά μου καί μέ συγκλονίζει. Μέ συνοδεύει ἡμέρα καί νύχτα, μέ κινεῖ σέ θερμή προσευχή πρός τόν Θεό. Ὅλα γίνονται ἀνθρωπίνως περισσότερον ὀδυνηρά, ὅταν γνωρίζῃς ἀπό κοντά τίς οἰκογένειες, τά παιδιά...

Σήκωσα τά μάτια μου στό Θεό, ζήτησα βοήθεια καί δύναμη γιά νά πῶ δυό λόγια... Αὐτά τά λόγια τά σημειώνω καί τά ἀφιερώνω σέ ὅλες τίς πονεμένες μανάδες καί τούς θλιμμένους πατεράδες καί στά ἀδέλφια ὅσων παιδιῶν μας, ἔφυγαν τόσο σύντομα γιά τόν Οὐρανό. Εἶναι λόγια παραμυθίας, λόγια ἀναστάσιμα. Εἶναι τά λόγια τοῦ Κυρίου μας καί τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς βοηθοῦν νά δοῦμε μέ τά πνευματικά μάτια, ὅλα αὐτά τά γεγονότα, νά τά ἀντιμετωπίσωμε μέ πίστη βαθειά στό Θεό καί μέ τήν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως. Εἶπα λοιπόν:

«Γνωρίζω, ὅτι τά δικά μου λόγια εἶναι πολύ φτωχά, εἶναι πολύ ἀνθρώπινα γιά νά σᾶς παρηγορήσουν. Ὅμως ἀκοῦστε με, προσπαθεῖστε νά μέ ἀκούσετε αὐτή τήν τόσο δύσκολη στιγμή γιά σᾶς, πού σηκώνετε αὐτόν τόν βαρύ σταυρό τοῦ πόνου γιά τήν μετάσταση τοῦ παιδιοῦ σας. Γνωρίζω, πόσο πονᾶτε, ὅμως τό παιδί σας δέν ἀπέθανε, ἀλλά καθεύδει. Τό ἔχομε μπροστά μας, στό μέσο τοῦ Ναοῦ καί ἔχει στά χέρια του τήν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως. Ἐσύ τοῦ τήν ἔδωσες νά τήν κρατάῃ, καλή καί σεμνή μητέρα. Ὁ θάνατος κάποτε ἦταν τό φόβητρο, τό σκιάχτρο τοῦ ἀνθρώπου. Ὅμως τώρα ὅλα ἄλλαξαν. Ὁ Κύριός μας, μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς βεβαιώνει, ὅτι νικήθηκε τελειωτικά ὁ θάνατος καί ὁ ἄνθρωπος ἁπλῶς κοιμᾶται ἕνα ὕπνο μεγαλυτέρας διαρκείας ἀπό τόν συνήθη.

Τό ξέρω, δέν δύνασαι νά κρατήσῃς τά δάκρυά σου... Καί πῶς νά τό ἐπιτύχῃς αὐτό, ἀφοῦ καί ὅταν γιά λίγο φεύγῃ ἕνα σου παιδί γιά ἄλλον τόπο, πάλι κλαῖς, γιατί τόσο τό ἀγαπᾶς...! Ὅλοι μας κλαῖμε, ὅταν ἀποχωριζόμαστε ἀγαπημένα μας πρόσωπα... Καί τώρα, ὅλοι μας, σέ συνοδεύομε στόν δακρύβρεχτο ἀποχαιρετισμό τοῦ παιδιοῦ σου. Ὅμως ἄκουσε, τί λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Μή λυπῆσθε καθώς καί οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα... Ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει... Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν...». Δέν εἶναι ἐδῶ ἡ πατρίδα μας εἶναι ἐκεῖ στόν Οὐρανό... ὅπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων... Πρίν ἀπό λίγο ἐψάλαμε: «Μακαρία ἡ ὁδός ἧ πορεύῃ σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοί τόπος ἀναπαύσεως...» δηλαδή «Εἶναι ὡραία, εὐτυχισμένη ἡ ὁδός τήν ὁποία βαδίζεις σήμερα, παιδί μου, γιατί σοῦ ἔχει ἑτοιμασθῆ ἀπό τόν Θεό τόπος ἀναπαύσεως».

- Θά μέ ἐρωτήσῃς... Πῶς νά μή πονῶ καί νά μή κλαίω; Τό παιδί μου ἔχασα.

- Θά σοῦ ἀπαντήσω. Καί ὁ Κύριος ἔκλαυσε, ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Λάζαρος... Τά δάκρυά σου ποτίζουν τό δέντρο τῆς Ἀναστάσεως. Γίνονται γιά σένα πηγή δροσίζουσά σε. Ναί, μή μοῦ τό πῇς... Τό ξέρω πρίν τό ἐκφράσῃς ἀπό τά χείλη σου... Θά μοῦ πῇς: « Ἀνάστησε τό παιδί μου». Πόσες μητέρες μοῦ τό ἔχουν πεῖ! Θέλεις νά κρεμαστῇς στό λαιμό μου καί νά μέ παρακαλέσῃς, νά μέ ἱκετεύσῃς... « Πές στόν Κύριο νά ἀναστήσῃ τό παιδί μου, ὅπως ἔκανε μέ τό παιδί τῆς χήρας στή Ναΐν καί μέ τήν θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου...» Τρέμω, νά σοῦ ἀπαντήσω, δέν μπορῶ μέ συγκλόνισες, μή συνεχίσῃς, σέ παρακαλῶ. Θά προσπαθήσω, νά σοῦ πῶ δυό λόγια. Ὅ,τι θά σοῦ πῶ, δέν εἶναι δικό μου. Μᾶς τό εἶπε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἶναι βάλσαμο ψυχῆς. Θά στό πῶ, ὅπως ἐκεῖνος τό λέγει: « Ἀπό τή στιγμή πού ἦλθε ὁ Κύριος στόν κόσμο, ὁ θάνατος δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ὕπνος... Δέν ἀνέστησε τό παιδί σου τώρα, ὅπως τήν κόρη τοῦ Ἰαείρου. Ἀλλά ἔτσι εἶναι καλύτερα. Τό παιδί σου θά ἀναστηθῇ μέ μεγάλη δόξα. Τό παιδί τῆς χήρας στή Ναΐν καί ἡ θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου ἀναστήθηκαν, ἀλλά πέθαναν πάλι. Τό δικό σου τέκνο θά ἀναστηθῇ καί θά παραμείνῃ ἀθάνατο. Γιατί θρηνεῖς ὑπερβαλλόντως; Ἀλήθεια σοῦ λέγω, δέν ὑπάρχει λόγος, νά κλαῖς ἀπαρηγόρητα. Τό παιδί σου ζεῖ... Ὑπόφερε τό συμβάν μέ γενναιότητα. Ἡσυχάζει τό παιδί σου καί δέν ἔχει χαθεῖ...»

Ὅμως, σέ ἀκούω νά λέγῃς, καί γιά τούς πολλούς φαίνεται νά ἔχῃς δίκηο. «Τόσα ὄνειρα ἔκανα γιά τό παιδί μου. Μιά ζωή ἐργάστηκα γι’ αὐτό. Τώρα τί θά κάνω, ὅ,τι ἔφτιαξα γι’ αὐτό»;

Ἄκουσε καί πάλι τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο: «Δέν ἔγινε τό παιδί σου κληρονόμος τῆς περιουσίας σου μαζί μέ τά ἄλλα του ἀδέλφια, ἀλλά ἔγινε συγκληρονόμος τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἄπιστοι καῖνε καί θάπτουν μαζί μέ ἐκείνους πού πεθαίνουν τά ὑπάρχοντά τους, ἐσύ δῶσε τό μερίδιο τοῦ παιδιοῦ σου στούς πτωχούς, κάνε ἐλεημοσύνη γιά νά τοῦ χαρίσῃς μεγαλύτερη δόξα στόν Οὐρανό...» .

Ἀλλά συνεχίζεις, νά μοῦ λέγῃς: « Δέν θά γυρίσῃ πίσω στό σπίτι μας τό παιδί μου. Δέν θά τό ξαναδοῦμε. Γι’ αὐτό πονάει ἡ ψυχή μας καί ἡ λύπη μας εἶναι ἀβάσταχτη». Καί πάλι δίκηο ἔχεις. Ἀλλά σκέψου πιό βαθειά καί θά διαπιστώσῃς, ὅτι τό παιδί σου στόν Οὐρανό θά σέ περιμένῃ. Ὅλοι θά φύγωμε κάποια στιγμή ἀπό αὐτό τόν μάταιο κόσμο. Ἐσύ ὅταν θά φύγῃς ἀπό τόν κόσμο αὐτό, θά τύχῃς ὑποδοχῆς ἐκεῖ, ἀπό τό παλυαγαπημένο σου παιδί. Θά σέ πιάσῃ ἀπό τό χέρι καί θά σέ ξεναγήσῃ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος σ’ αὐτό τό σημεῖο καί πάλι μᾶς διδάσκει: « Μή δή τοῦτο ἐννόει, ὅτι οὐκέτι ἀναστρέψει εἰς τήν οἰκίαν, ἀλλ’ ὅτι καί αὐτός ἀπελεύση μικρόν ὕστερον πρός αὐτόν» . Δηλαδή «Μή σκέπτεσαι αὐτό, ὅτι δηλαδή δέν θά ξαναγυρίσῃ στό σπίτ, ἀλλ’ ὅτι καί σύ μετά ἀπό κάποιο διάστημα θά πᾶς κοντά του...»

Καί ἄλλο σημεῖο πρόσεξε, πού θά σοῦ δώσῃ παρηγοριά στό μεγάλο σου πόνο. Βλέπεις τήν κατάντια καί τόν κατήφορο τῆς κοινωνίας. Βλέπεις τήν ἁμαρτία, πού ζητεῖ νά καταπιῇ τούς ἀνθρώπους. Ἁρπάζει τούς νέους, παρασύρει τούς ὥριμους καί ξεγελάει τούς γέροντες. Καί ἀπό αὐτή τήν ἀπειλή ἐσώθη τό παιδί σου. Στήν Ἁγία Γραφή διαβάζουμε:

« Ἡρπάγη, μή κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἤ δόλος ἀπατήσῃ ψυχήν αὐτοῦ...» ( Σοφ. Σολ. 4,11)

Καί συνέχισα: «Ἀδελφοί μου, ἐκεῖνο πού ἀπομένει σέ ὅλους μας τώρα εἶναι ἡ προσευχή, ἡ θερμή δέησις πρός Κύριον γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ μεταστάντος νέου καί γιά τήν ἐξ’ ὕψους παρηγορία τῶν γονέων του, τῶν ἀδελφῶν του καί τῶν λοιπῶν οἰκογενῶν του. Ἀκόμη δέ, γιά νά προστατεύῃ ὁ Θεός ὅλα τά παιδιά, τά ὁποῖα κάθε ἡμέρα κινδυνεύουν στούς δρόμους, ὅπου κινοῦνται,προκειμένου να ἐργασθοῦν καί νά ἐξοικονομήσουν τά ἀπαραίτητα γιά νά ζήσουν αὐτά καί ἡ οἱκογένειά τους...».

Αὐτά περίπου εἶπα κατά τήν ὥρα ἐκείνη μέ ἄλγος ψυχῆς ἀλλά μέ τήν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως, καί ἀπεχαιρέτησα τόν μεταστάντα νέο, ἐνῶ οἱ γονεῖς του καί τά ἀδέλφια του μέ λυγμούς μοῦ φίλησαν τό χέρι εὐχαριστώντας με γιά ὅσα εἶπα γιά τό παιδί τους.

Ἔξω ἀπό τόν Ἱερό Ναό πληθύς νέων, φίλων τοῦ κεκοιμημένου μέ ἐπλησίασαν, γιά νά ἐκφράσουν τόν σεβασμό τους στό πρόσωπό μου.

Τότε μέ πολλή ἀγάπη καί βαθειά συγκίνηση, τούς εἶπα: «Παιδιά μου νά προσέχετε. Οἱ κίνδυνοι γιά τήν ζωή σας εἶναι πολλοί. Μή σᾶς παρασύρει ὁ ἐνθουσιασμός καί τό νεανικό σφρῖγος. Μή τρέχετε στούς δρόμους ἀνεξέλεγκτα. Νά ἔχετε πάντοτε μπροστά σας τήν αἴσθηση τοῦ κινδύνου. Εἶναι ὀδυνηρό, νά σᾶς χάνομε τόσο σύντομα. Βλέπετε τή θλίψη καί τόν πόνο πού ἁπλώθηκε σήμερα, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιπτώσεις στόν τόπο μας; Γνωρίζετε, ὅτι οἱ δρόμοι μας δέν εἶναι ἀσφαλεῖς, ὅτι οἱ ἄλλοι ὁδηγοί δέν προσέχουν. Ὅτι οἱ Ἕλληνες δέν τηροῦμε τούς κανόνες κυκλοφορίας. Νά, λοιπόν, γιατί σᾶς τά λέγω ὅλα αὐτά καί σᾶς παρακαλῶ, νά προσέχετε γιά τήν ἀσφάλεια τῆς ζωῆς σας». Τούς μίλησα μέσα ἀπό τήν καρδιά μου, σάν ἀληθινός τους πατέρας. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς, μέ συγκίνηση μοῦ εἶπε: «Τόσο πολύ μᾶς ἀγαπᾶτε, Δέσποτα; Σᾶς εὐχαριστοῦμε. Ἐγώ ἀπό σήμερα θά ἀπαλλαγῶ ἀπό τή μηχανή πού ἔχω».

Συγκινήθηκα μέ τά λόγια αὐτά. Συμφώνησα μαζί του. Εἶπα καί στούς ἄλλους, ἄν μποροῦν, νά κάνουν τό ἴδιο. Ὅμως πάνω ἀπ’ ὅλα νά προσέχουν.

Καθώς ἀποχωροῦσα, σκεπτόμουν. Πόσα παιδιά θρηνοῦμε στήν Ἑλλάδα. Λέτε καί ἔχομε πόλεμο. Σκοτώνονται ἄδικα, ἐνῶ θά μποροῦσαν νά προσφέρουν τόσα πολλά στήν κοινωνία μας. Προσευχήθηκα πολύ γι’ αὐτούς, γιά ὅλους καί εὐχήθηκα κάποτε στήν πατρίδα μας νά κατανοήσωμε τό μέγεθος τῆς συμφορᾶς, νά θέσωμε σέ πρώτη θέση τό θέμα τῆς κυκλοφοριακῆς ἀγωγῆς, νά φροντίζωμε γιά τήν τήρηση τῆς τάξεως στούς δρόμους καί μάλιστα μέ αὐστηρότητα, ὅπως καί γιά τήν τήρηση τῶν νόμων πού προστατεύουν τήν ζωή μας. Κάποια μέτρα, στήν Ἑλλάδα λαμβάνονται, τηροῦνται στήν ἀρχή καί κατόπιν ἀτονοῦν καί πίπτουν στήν ἀχρησία. Ἡ αὐστηρότητα στήν τήρηση τῶν κανόνων ὁδικῆς κυκλοφορίας, ἐκ μέρους τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν εἶναι, ἐκ τῶν οὐκ ἄνευ, ἀπαραίτητη γιά τήν προστασία τῶν ἀνθρώπων.

Τό γνωρίζω, ὅτι οἱ Ἕλληνες, εἴμαστε δύσκολοι σέ αὐτό τό θέμα, ὅπως καί σέ ἄλλα. Ἀντιδροῦμε γιά κάποια πράγματα και μᾶς κακοφαίνεται, ὅταν τά ὄργανα τῆς τάξεως μᾶς παρατηροῦν. Ὅμως κάποτε πρέπει τά πράγματα, νά μποῦν στή θέση τους καί στόν τόπο μας.

Ἀκόμα πρέπει νά δώσωμε προτεραιότητα στήν κατασκευή καί διόρθωση τῶν δρόμων μας, πού ἔχουν γίνει ἐθνική καρμανιόλα. Καί σέ αὐτό τό θέμα εἴμαστε πολύ πίσω ἀπ’ὅλες τίς ἄλλες χῶρες. Ὅπου γίνονται ἔργα, ἀργοῦν νά τελειώσουν, γιατί προχωροῦν οἱ ἐργασίες μέ ρυθμούς χελώνης. Καί ὅπου τελειώνουν εἶναι προβληματικά. Ἀλήθεια τί φταίῃ ἄραγε; Ὅλοι τό γνωρίζομε... Καί οἱ ξένοι γελοῦν μαζί μας... Τόσα χρόνια πληρώνομε διόδια καί τά ἀποτελέσματα εἶναι ὀδυνηρά. Ἐντάσσεται καί αὐτό στά πλαίσια τῆς μιζέριας, τῆς μίζας, τῆς ἀδιαφορίας. Ὅμως τό αἷμα χύνεται ἄφθονο... Πότε θά ξυπνήσωμε ἄραγε;

Ἐπίσης, ἐθεώρησα χρέος μου, πλέον, νά παρακαλέσω ἤ ἄν θέλετε νά ἐπιβάλω στούς Ἱερεῖς μας – Ἐξομολόγους, νά νουθετοῦν τά παιδιά, ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους, γιά τά θέματα αὐτά καί μάλιστα νά εἶναι ἐν τῇ ἀγάπῃ των «αὐστηροί».

Πρόκειται γιά αὐτή ταύτη τήν ζωή πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός καί γι’ αὐτό πρέπει νά τήν προσέχωμε, ἀξιοποιώντας κάθε λεπτό καί δευτερόλεπτο της ἀκόμα, γιά τήν σωτηρία μας.

Εἶναι ἀνάγκη, νά συμβάλλωμε ὅλοι μας, μέ κάθε τρόπο, ὥστε νά μή θρηνοῦμε θύματα καί μάλιστα νέα παιδιά στήν ἄσφαλτο.

Καί τέλος ἔγραψα κάποιες συμβουλές γιά τούς νέους, ἀλλά καί γιά ὅλους, μέ πολύ ἀγάπη καί πόνο ψυχῆς. Εἶναι ἡ φωνή τοῦ πνευματικοῦ πατέρα πρός τά παιδιά του.



Παιδί μου πρόσεχε!

Ξέρω, σέ ξαφνιάζει αὐτή ἡ ἐπικοινωνία. Ὅμως εἶναι ἀπαραίτητη. Θέλησα μ’ αὐτό τόν τρόπο:

1. Νά ἐκφράσω τήν πολλή μου ἀγάπη σέ σένα.

2. Τό ἀνύσταχτο ἐνδιαφέρον μου

3. Τήν ἀνησυχία μου γιά σένα

4. Τόν πόνο τῆς καρδιᾶς μου

Γι’ αὐτό σου λέγω. Πρόσεχε!

Μή βάζης σέ κίνδυνο τήν ζωή σου.

Ἔχεις μηχανή... αὐτοκίνητο...

Πρίν ἀνέβης νά ὁδηγήσῃς, σκέψου.

Ἡ ζωή σου εἶναι πολύτιμη.

Ἡ κοινωνία σέ χρειάζεται.

Ἡ οἰκογένειά σου σέ περιμένει.

Οἱ γονεῖς σου σέ λατρεύουν.

Οἱ φίλοι σου σέ ἀγαποῦν.

Ἄν εἶσαι πατέρας ἤ μητέρα, σκέψου ὅτι τά παιδιά σου σέ λαχταροῦν.

Πρέπει νά γυρίσῃς στό σπίτι.

Πρέπει νά χαρῇς τή ζωή, πού εἶναι δῶρο Θεοῦ.



Ἀρκετός πόνος σκέπασε τόν τόπο μας καί τά δάκρυα σάν ποτάμι κυλοῦν, γιά ὅσα παιδιά χάθηκαν στήν ἄσφαλτο.

Τό αἷμα, ἀπ’ ὅπου καί ἄν περάσωμε, ἀχνίζει νωπό.

Εἶναι τό αἷμα κάποιου φίλου σου, γνωστοῦ σου ἀλλά καί ὅποιου ἀγνώστου πού μέ τό ξαφνικό του πάθημα, τήν κοινωνία ὅλη σέ πόνο ἐβύθισε.

Κάποια παιδιά δέν θά μπορέσουν ποτέ, νά περπατήσουν καί κάποια ἄλλα, γιά πολύ, θά ταλαιπωρηθοῦν σέ κάποιο Νοσοκομεῖο.

Γνωρίζω, ὅτι παραξενεύεσαι, μέ ὅσα σου γράφω. Ὅμως θά σοῦ πῶ κάτι πολύ ὀδυνηρό. Δέν ἤξερα τί ἄλλο νά κάνω καί βρῆκα αὐτό τόν τρόπο νά σοῦ πῶ, ὅτι κουράστηκα, δέν ἀντέχω ἄλλο, νά κηδεύω νέα παιδιά.



· Πρόσεχε παιδί μου.

Μή τρέχης. Ἄς φτάσης λίγα λεπτά ἀργότερα, ὅμως θά φτάσῃς. Θυμήσου, ὅτι οἱ μεγάλες ταχύτητες σκοτώνουν.

· Πρόσεχε παιδί μου.

Νά φορᾶς τή ζώνη σου. Σώζει τή ζωή σου.

· Πρόσεχε παιδί μου.

Μή καταναλώνης οἰνοπνευματώδη ποτά, εἶναι ἐπικίνδυνο γιά τή ζωή σου.

· Πρόσεχε παιδί μου.

Μή μιλᾶς στό κινητό σου τηλέφωνο, ὅταν ὁδηγῇς, μή διαβάζης καί μή στέλνης μηνύματα. Κινδυνεύει ἡ ζωή σου.

· Πρόσεχε παιδί μου.

Νά φορᾶς τό κράνος σου, ὅταν ὁδηγῆς τή μηχανή.

· Πρόσεχε παιδί μου.

Ἀφοῦ εἶσαι κουρασμένος, εἶσαι ξενύχτης, γιατί ἔπιασες στό χέρι σου τό τιμόνι τοῦ αὐτοκινήτου, γιατί ἀνέβηκες στή μηχανή σου;

· Πρόσεχε παιδί μου

Μή κάνης προσπεράσεις σέ δρόμους δύσκολους, ὁ κίνδυνος καραδοκεῖ. Νά τηρῇς τούς κανόνες ὁδικῆς κυκλοφορίας.

· Πρόσεχε παιδί μου ἐσύ, γιατί μπορεῖ νά μή προσέχῃ αὐτός πού ἔρχεται ἀπέναντί σου. Μπορεῖς νά προφτάσῃς....

· Πρόσεχε παιδί μου.

Μή παραβιάζης τά σήματα ὁδικῆς κυκλοφορίας.

· Παιδί μου,

Πρίν πιάσης τό τιμόνι τοῦ αὐτοκινήτου σου ἤ ἀνέβης στή μηχανή, σήκωσε τά μάτια σου στό Θεό, σήκωσε τό χέρι σου καί κάμε τόν σταυρό σου. Προσευχήσου. Χρειάζεσαι τήν προστασία τοῦ Θεοῦ, τήν Χάρη τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας.

· Παιδί μου

Χαίρομαι, ὅταν κτίζονται μεγάλες Ἐκκλησίες ἤ μικρά Ἐκκλησάκια. Ὅμως λυπᾶμαι, ὅταν στούς δρόμους στήνονται προσκυνητάρια, πού τό καθένα ἀπ’αὐτά θυμίζει ἕνα τροχαῖο ἀτύχημα, στό ὁποῖο χάθηκε κάποιος ἤ κάποιοι ἤ ἄλλοι κτύπησαν λίγο ἤ πολύ. Φτάνει πιά! Ὄχι ἄλλα προσκυνητάρια στούς δρόμους, ἐξ’ἀιτίας τροχαίων ἁτυχημάτων.

· Παιδί μου

Σοῦ ζητῶ συγγνώμη πού πῆρα λίγο ἀπό τό χρόνο σου, ὥστε νά διαβάσῃς τίς σκέψεις αὐτές πού κρύβουν τήν ἀνησυχία μου, τόν πόνο τῆς καρδιᾶς μου, μά πάνω ἀπ’ ὅλα τήν πολύ μεγάλη ἀγάπη μου γιά σένα.

Παιδί μου πρόσεχε!

Σε συνοδεύει ἡ προσευχή του Ἐπισκόπου σου και ἡ πατρική του ὰγάπη.



Ὁ Θεός μαζί σου
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Snap Shots

Get Free Shots from Snap.com